BELÇİKA YEREL TÜRK BASINI YERLERDE SÜRÜNÜYOR

Millet olarak düzenli ve yeterli bir okuma alışkanlığımız yok. Bunda son zamanlarda gelişen teknolojinin insanı tembelleştirdiği basitliğine kaçmak en kolay yol olarak gözüküyor. Hadi diyelim Avrupa'da yaşıyoruz ve kitap edinme ve okumakta zorluklar çekiyoruz. Günlük okunan gazete sayısı günden güne azalmakla birlikte aylık yayınlanan ve ücretsiz dağıtılan gazete ve dergiler ise hiç okunmadan çöpe gidiyor.
Dünyanın en geliÅŸmiÅŸ ülkelerinden japonya da günlük gazeteler 700 milyon civarında satarken , Türkiye'de en çok okunan gazete trajımız maalasef 100 binlerle ifade ediliyor. Aklıma tek sebep geliyor o da millet olarak okuma alışkanlığımız az da olsa var ama tembeliz. Elimizden akıllı telefonları hiç düşürmüyoruz, eÅŸe dosta sms çekiyoruz. bilgisayarlarda yada cep telefonlarında saatlerce çocuklar gibi oyunlara harcadığımız zamanın dörtte birini okumaya ayırmıyoruz.
İçinde yaşadığımız Belçika toplumunda ise durum bizlerden çok farklı, İnsanlar evde, işyerlerinde yada toplu ulaşım araçlarında daima okuyorlar. Okumak için en küçük fırsatı değerlendiriyorlar. Güneşli bir günde kahvesini yudumlarken, gözleri elindeki kitabı okumakla meşgul.
Türkiye'de olduğu gibi maalasef Yurtdışında yaşayan vatandaşlarımızda da okuma alışkanlığı hiç yok denilecek kadar az.
Bu gün bir gazeteci olarak gördüğüm manzara karşısında içim ürperdi. Verilen emeğe mi acımalıydım? Türkçe ye katkı yapıyoruz diye övünen arkadaşlara mı acımalıydım? yoksa tüm bu çabaları görmezden gelen vurdumduymaz halka mı kızmalıydım.
Bir programı takip sonrası kendimizi attığımız sokakta gazeteci arkadaşlarla gördüğümüz manzara bizleri dehşete düşürmüştü. İlk söz Radyo programı yapan Esen Kalın dan çıktı "Yerel Türk Basını Yerlerde Sürünüyor." Hemen gazeteci refleksi ile arkadaşlarla makinalarımıza davrandık ve olayın vehametini belgeledik. Belçika geneline yayın yapan 2 Türk Yerel Gazetesi okunması için bırakıldıkları yerlerden alınıp sokağa kapı önüne atılmıştı. Bu manzaraya daha önceleri de defalarca şahit olmuş, oysa yalnız olduğumuz için yanlış anlaşılırız diye görmezden gelmiştik.
Maalasef bende 2 yıl gazete çıkartmış bir Gazeteci olarak defalarca vatandaşlarımızın okuma alışkanlığı olmadığına, verilen bunca emeğe ve paraya karşılık bu tür davranışların sıkça yaşanmasını da göz önüne alarak gazete çıkartma, yayınlama işine son vermekte ne kadar haklı olduğumun bu olayla birlikte ispatlanmasına bir hayli üzüldüm. Zaten bin bir zorluklarla ayakta kalma mücadelesi veren Belçika yerel medyası kendisine yapılan bazen haklı, bazen haksız eleştiriler ve ekonomik sıkıntılar yüzünden kendini geliştirmekte, profesyoneleşmekte çok büyük sıkıntılar yaşarken okunmamak, verilen emeklerin çöpe gitmesini görmek bu işe gönül verenlerin kendilerini yeniden sorgulamaları gerektiğini hatırlattı.
Bu gün bir daha yeniden gördük ki maalasef Belçika Türkçe yerel basını yerlerde sürünüyordu. Şapkayı önümüze koyup gerçeklerle yüzleşmenin vakti geldi de geçiyor.