KANITIN YOKSA, DİKME ANIT NE DE SÖZDE SOYKIRIMI TANIT !

1915 olaylarını 2015'e taşımak için Ermeni'ler iyi hazırlanmışlar. Bunu kabul etmek gerekiyor. Avantajları ise yahudi-hristiyan, müslüman Türk düşmanlarının bu işe açık çek vermesi. Bence olayın asıl can alıcı noktası Türk'lerin müslüman olması. Almanya bile, birinci dünya savaşında osman'lının yanında savaşmışken, şimdiki cumhurbaşkanları bile "soykırım" deyiverdi. Demek ki, olay başka. Sözde soykırım lafıyla, Türkiye’yi köşeye sıkıştırmak.
Gelelim Türkiye'ye... Türkiye ise bütün bunlara karşılık kısa zamanda yapılabilecek çalışmaları yapmaya çalıştı. Çanakkale zaferinin 100. yıl kutlamalarının alternatif olarak yapılması bence güzel bir duruş oldu. Ama genel olarak şu denilebilir ki: ortaya çıkan bu durumda çalışmaların yetersiz olduğu ortaya çıkmış oldu.
Belçika açısından ise, itiraf edelim ki gerek siyasiler gerek sivil toplum olarak bizler ve vatandaşlarımız olarak gerekli çalışmaları yapamadık. Göçün 50. yılı proğramlarında bunun sinyalleri de gelmişti aslında.Yıllar öncesinden hazırlanılması gereken bu meselede cılız kalındı. Bu meseleyle Belçika'da yaşayan Türk kökenliler olarak ne dağınık olduğumuz ortaya çıktı. Kimse birilerini suçlamaya çalışmasın. Önce aynaya bakalım. Bütün bunlarda sorumluluk, Belçika'da yaşayan tüm Türk kökenlilere yani bizlere ait. Ortak sorumluluğu alamayanlar, ortak acılara merhem olamıyorlar malesef. Yaklaşık 1500 kişiyle Brüksel'de yürüyen ermeniler ve yandaşlarına karşı, biz neden en az 20000 kişiyle yürüyüp, bu işin bu kadar kolay olmayacağını gösteremediğimize inanın hayıflanıyorum.
Bir de şu var : Bu zamana kadar aklı selimi esas alan, adaletli ve objektif olmaya çalışan ben; Brüksel Başkonsolosluğu önüne kadar yürüyüp, ağzına alınmayacak küfürleri edip hakaret yağdıran, Türk bayrağı yakan ermenileri ve yandaşlarını hangi hafıza ile hatırlamalıyım?
Her ÅŸeye raÄŸmen,
Belçika'da yaşayan bir Türk olarak, ecdadımıza atılmaya çalışılan bu çamurla, geçmişimizi ve tarihimizi asla kirletemeyeceklerini dünyaya ilan etmek istiyorum.
Bu iş, ne ülkelerin, ne siyasetçilerin ne de başkalarının işi. Kimsenin bu acıyı, kirli menfaatler uğruna kaşımasına, deşmesine kanatmasına fırsat vermemek gerekiyor. Acıtan yaralara merhem sürmek, objektif tarihçilerin işi olmalı. Bu işlere vakıf, ehliyetli, donanımlı, Türk ve Ermeni tarihçiler birlikte konuşarak, araştırarak gerçeği ortaya çıkarmalı. Yoksa, herhangi bir ülke parlamentosunun, herhangi bir siyasi menfaat amacıyla alacağı sözde soykırım tanıma kararlarının vicdanlarda hiçbir karşılığı olamaz.
Sevgili Hakiki Kabakçi'nın dizesiyle noktayı koyalım:
"Sözde soykırım, Belediyelerin ANIT'ıyla değil, Tarihçilerin KANIT'ıyla gösterilir..."