Kendinizi Dinlemeyi Unutmayın

Birkaç yıl önce

Yazarlar evinde misafir olmuştum, Hollandanın Oostburg şehrinde şirin mi şirin yazarlar evinde o günkü düşüncelerimi yazmıştım..

Yıl 2021, şubat ayı.
Yer Oostburg/Sluis/Hollanda
Proje: yazarlar evinde yazmak
Süre: 1 ay

Tuttuğum günlükten bir kesit:

Aslında başka şeyler hakkında yazabilmek istiyordum. Oostburg'un kendisi hakkında bir şeyler yazabilirdim. Çok güzel bir yerdi. 'Ama benim dünyam o tek odaya indirgenmişti. Aynı zamanda kendime sanki zorla bakmam gereken bir aynaya da indirgenmişti. Henüz kendimi tanımaya çalıştığım bir hayatın, gözümün önünden geçtiği bir ayna. Uzun zaman önce kaybolmuş bir bana bakıyordum. Güçlü olmaya çalışırken kaybolan bana. Hayatta kalma mücadelesinde kaybolan. Bütün bunları ancak o gün aynada gördüm. Kelimenin tam anlamıyla bir ayna değildi artık karşımda olan. Ama çok açıktı baktığımda anlatmaya çalıştığı şey. Gözlerimi kapatsam bile bakmaktan kaçamıyordum. İçim ve dışımı donmuş gibi hissediyordum.'

Orada, yazarlar evinde kaldığım sürenin geri kalanını kendimi tanımak için kullanmak istedim. Dürüst olmak gerekirse artık neyi sevip sevmediğimi bile bilmiyordum. Ya da neye ihtiyacım olduğunu ve neye ihtiyacım olmadığını. Kendimle yüzleşmek için, ilk defa geldiğim kasaba olan Oostburg'a gelmem gerekiyormuş demek. Uyuyan bir kasaba, şaşırtıcı bir şekilde uyanmış gibi hissediyordum. Bunca yıl bir tür uyku halinde yaşadıktan sonra ben de irkildim ve uyandım sanki. Belki de elli yaş hayatta bir dönüm noktasıdır...

O gün orada yazdıklarım tesadüf bu hafta karşıma çıktı ve hayatta hiç bir şey boşuna yaşanmıyor dedikleri belki de bu olsa gerek. Orada yazdıklarım bugün birinin hayatına dokunmuş, ben unutmuştum bile. Yazılarımı bir günlükte topluyordum, ama ara sıra da WordPress'in blog sitesinde paylaşıyordum. Bu yazının, uzunca önünde yazılmış ve ardından yazılmış kısmı var tabii ki.

Benim yazdığım dizelerde 'aynaya bakarak kendini tanımaya çalışmak' kısmı bir okuyucuyu kendisiyle yüzleştirmiş ve okuduktan sonra mail kutusuna hislerini yazmış ve teşekkür etmiş. Dört yıl önce yazılmış bir yazı bugün birinin hayatına dokunuyorsa, demek ki bu dünyada hiç bir şey boşuna olmuyor, yaşanmıyor. Ben ara sıra yazıp paylaştığım blog sayfasını bile unutmuştum neredeyse. Bu vesileyle taze kan, yani taze yazı yazıp paylaştım ve uzun süredir köşem de boş kalmıştı fark ettim ve köşem de canlı kalsın istedim.

Ara sıra kendinizi dinlemeyi unutmayın derim.

Nerkız Şahin