Nerede kalmıştık?

Evet biliyorum, yine hayli zaman olmuş köşemde yazı paylaşalı. Hatta gidip bir baktım en son neler yazıp çizmişim diye.

Son aylar nasıl geçti anlamadım.

Bir yandan tiyatro oyunumuzun yönetmenliğini yapıyordum, diğer tarafta son çıkan kitap çalışmamızın tanıtımı. Sergi ve şiir programları derken yazmaya vakit kalmamış. Ha bir de torunum olmuştu. Ara sıra bebek bakıcılığı bile yaptım geçmiş zaman diliminde. En zor sanatlardan birisi bu olsa gerek. Bebek bakmak.

Konuşamıyor, derdini anlatamıyor ama sen onu sesinden anlıyorsun. Ağlamasını çözüyorsun. Uyanmadan hissediyorsun kalkacağını. Unuttuğun ne varsa kendi çocuklarına dair hepsini hatırlıyorsun. Yeniden yaşıyorsun geçmişi. Bebek ağlayınca için sızlıyor. Gülünce içinden bir şeyler yeşeriyor. Durduk yere mutluluk hissi kabarıyor yüreğinde.

Yazmak gelmedi aklıma son aylarda desem yeri var. Resim bile yapmadım son beş ayda. Şiir de yazamadım bir türlü.

Şiir'in de resmin de ta kendisi oldu bebeğimiz. Bir çok boşluğu doldurdu hayatımda. Hatta hiç fark etmediğim boşluktu. Onunla geçirdiğim zamana bakıyorum ve minik kızımızın hayatımda olmadığı zamanlarda neler yapıyordum diye merak ediyorum. Bu kadar boş vaktimin olduğunu hatırlamıyorum. Demek kendine ait zaman dilimini de kendiyle beraberinde getirmiş.

Dünyamıza hoş geldi tatlı bebek.

Tabii ki bebekli hayat güzel hoş ama yavaş yavaş normal hayata dönmek gerek. Kreş de bulundu, ben hepten devre dışı kalmasamda kreş ile paylaşmayı öğrenmeliyim bebeğimizi. Çocuğunu kreşe veren anne sendromunu anane olarak yaşamadan kaldığım yerden devam etmeli dedim kendime. Baktım böylece nerede kalmıştım son yazımda diye.

Kadın konulu yazılarımın birisiymiş.

Daha bu konular hakkında çok yazılar yazmamız gerekecek. Daha çok resimler çizip dikkati bu konulara çekmemiz gerekecek maalesef. Yıl 2022 de hala kız çocuklarına ikinci sınıf muamelesi yapıldığını görmek üzücü. Hala kadın dediğin diye başlayan sözlerle kadınların özgürlüğünü kısıtlayanları görmek ne acı. Gelin dediğin deyip oğlunun karısından ziyade kendine bakıcı, hizmetçi, temizlikçi gören ayrı dert zaten. Oğlundan ise bir tas su isteyemeyen bunu yapınca insan olarak gelde bu konulara takılma. Hele elin kızı dediği kızdan, kendi kızından bile istemediği şeyleri beklemesi, pes doğrusu dedirtiyor.

Daha çok işimiz var bu yolda...

Nerkiz Şahin