Nedir seni benden üstün yapan?

Muhammed İkbal (Pakistanlı İslam âlimi, şair, filozof ve politikacı.)’in hikâyesinde geçen bir olaydır. Bir gün kömür elmasa demiş ki: “Ey parıltı vadisinin sultanı, biz arkadaşız. Neyimiz varsa aynıdır. Özümüz birdir. Ama ben karanlık yüzlüyüm, mahzenlerde, madenlerdeyim, ezilip ateşe veriliyorum. Halime ağlamak lazım, kapkarayım. Seninse yüzünden dilinden parıltılar güzellikler fışkırıyor. Bakan bir daha bakıyor ışıltına. Kralların tacında tahtındasın, gerdanlıklarda, yüzüklerde süs ediliyorsun.

Nedir farkımız?

Nedir seni benden üstün yapan? Nedir seni gözlere gönüllere cazip kıldıran?” Bunun üzerine elmas şöyle der: “Demek benim gibi olmak istiyorsun, dinle o zaman.

Ben yıllarca karanlıklara, acılara, çilelere sabrettim. Metanetle bekledim, gün yüzü görmedim. Güneşin yüzüne hasret diplerde senelerce basınçlar, sıcaklıklar, ateşler altında yandım. Yüreğimin ışığıyla aydınlandım, bekledim sabrettim. “ Allah’ım neden ben bu acıyı çekiyorum” diye isyan etmedim. O sabrın iksiriyle arındım. Geçirdiğim değişim çarem oldu. İşte budur parıltımın sebebi. Sen ise toprağın üzerinde hiç acı çekmeden oluştun. Elmas olmak istiyorsan şayet, yan, acılarla piş ve sabret.”

Zamanın birinde bir adam bir köye gider, amacı sade ve sakinlik arayan münzevi bir hayattır. Fakat köyde bir köpek devamlı ulumaktadır. Nedenini yakınlarına sorar, köylünün teki cevap verir. ‘’Uluduğu yerde bir çivi var devamlı kendisini rahatsız ediyor ondan uluyor der’’. Bizimki cevap verir.‘’eee o zaman yattığı yeri değiştirsin.’’. Köylü cevap verir ‘’ Eğer çivi dayanamayacağı şekilde kendisini rahatsız etseydi, çeker giderdi. Oysaki yattığı yeri ve bu köyü o kadar çok seviyor ki burayı terk etmek istemiyor.’’İşte insanların belirli bir düzeyde yaşadığı hayat da aynen böyledir. Bulunduğu konfor alanından çıkmak istemez. Çivi ise bizim konfor alanımızdan çıkılmasını isteyen bir etken, iş bunun farkında olmak. Günlük değişmeyen rutin hayatımız da bir konfor alanıdır. Hadi gelin konfor alanımızdan çıkıp, bir şeyler yapmaya çalışalım! Ne dersiniz?

Kalın sağlıcakla

Sait ÖZDEMİR

Uzman Psikolojik Danışman